Etrafımdaki gençleri izlediğimde 15-20 yaş arasındakilerin büyük bir bölümünde ciddi bir bezginlik görüyorum. Koşullardan pek hoşnut değiller, üzerlerinde sürekli büyük bir baskı var, ne yapacaklarını, ne yapmak istediklerini bilmiyorlar…
Yaşlar ilerleyip erişkin yaşama uyum sağladıktan sonra ise zaman en büyük sorun haline geliyor. Enerji ve istek olmasına rağmen saatler, günler, hatta haftalar yetmiyor. Biraz daha ileri gidince enerji ve kuvvet yerini zamanla değiştiriyor. Genç yaşlarda karşınıza çıkan fırsatlar “Ha yarın, ha öbür gün” diye öteleniyor, fırsatlar ve durum hiç değişmeyecek gibi geliyor.
Bu genç arkadaşlarıma önerim sporda önlerine çıkan fırsatları iyi değerlendirsinler, onları heyecanlandıran maceralara atılmaktan korkmasınlar. 1988 yılında Arif Gürdenli ve İbrahim Kalkış ile çıktığımız Olimpiyat yolu tamamıyla böyle bir fırsat penceresini o günün koşullarında “macera” diye nitelendirebilinecek şekilde değerlendirmemizdi. Kaybedilen okul yılı, bizlere ömür boyu keyfini süreceğimiz deneyimler, keyifler ve dostluklar kazandırdı.
Olimpik sporcularımızı büyük bir gurur ve sevgiyle uğurlarken bu satırları okuyan ve olimpik rüyası görenler ve onların ailelerini biraz olsun cesaretlendirmeyi amaçladım. Cesur olsunlar ve kendilerine güvensinler, ülkemiz ve camiamız onlara gereken desteği vermek için tüm birikim ve donanıma sahip.
Olimpiyat Oyunları’yla beraber yelken camiası da bir kez daha seçim atmosferine girdi. Sanırım üç adaylı bir seçim olacak. Yelken sporu ne değerli ki bu kadar büyük bir çekişme yaşanıyor. Hepimiz sevinmeliyiz. Bunun yanında böyle bir güç bölünmesi gerçekten gerekli mi bilemiyorum. Malum üç başkan ve kurulları, neredeyse 100 kişilik bir orduya karşılık. Keşke bu kadar büyük bir erişkin Centerboard’cu kadromuz olsa… Aklı selimin galip gelip birbirimizin eksik değil pozitif yönlerinden yararlanmaya çalıştığımız günlerin bir an önce gelmesini diliyorum.
Adil ve kolayına rüzgârlar diliyorum. MBY
